«Η δημιουργία περιεχομένου δεν είναι δουλειά.»
Αυτό ακούστηκε κάποτε όταν καθόμουν σε μια καφετέρια με φίλους. Η συζήτηση ήταν γύρω από τους δημιουργούς περιεχομένου, τους «influencers» όπως συνηθίζουν οι περισσότεροι να τους καλούν.
«Μα είναι δουλειά τώρα αυτή;» συνέχιζαν.
«Σιγά, να βγω κι εγώ να δείχνω ρούχα ή πώς πέρασα στις διακοπές μου.»
Για εμένα που ίσως ζω περισσότερο στο ίντερνετ από ό,τι στην πραγματική ζωή, μου φαινόταν εντελώς φυσιολογική δουλειά.
Μάλιστα ήξερα ότι δεν είναι εύκολη η δημιουργία περιεχομένου, εάν θέλεις να ασχοληθείς σοβαρά και να εκτίθεσαι 10 φορές τη μέρα σε ανθρώπους που ζουν για να βλέπουν τη ζωή των άλλων μέσα από την κλειδαρότρυπα.
Δε με φόβιζε αυτό όμως. Εκείνο που με τρόμαζε ήταν ότι θα έπρεπε να τα κάνω όλα τέλεια πριν αποφασίσω να εκτεθώ.
Οπότε αντί να αφήσω να περάσουν μερικά ακόμα χρόνια βουτηγμένος στο overthinking μου, γύρισε ο διακόπτης και ξεκίνησα. Όχι δειλά, με φόρα. Και έκλεισα ένα μήνα με πάνω από 100 κομμάτια περιεχομένου ανεβασμένα σε 5-6 πλατφόρμες!
Η μέρα που ξεκίνησα να γράφω καθημερινά online
Θυμάμαι ότι ήταν 26 Οκτωβρίου, την ημέρα της ονομαστικής μου γιορτής, που ξεκίνησα να γράφω κάθε μέρα στα social media. Σκέφτηκα ότι αν τελικά καταφέρω να ανεβάζω κάτι κάθε μέρα, πάντα θα θυμάμαι τη μέρα που ξεκίνησα.
Θυμάμαι κιόλας το vlog του Casey Neistat που ήταν κι ο λόγος που είδα το YouTube πιο σοβαρά το 2015. Εκείνος το vlog το ξεκίνησε στα γενέθλιά του. Από τότε, παίρνοντας παράδειγμα από εκείνον, είχα σκεφτεί, για δες, τι ωραία να ξεκινάς κάτι μια σημαδιακή μέρα.
Οπότε πάντα είχα υπόψη μου να ξεκινήσω κάτι στη γιορτή μου ή στα γενέθλια μου, ή γενικά μια μέρα που θα ήταν ξεχωριστή κι όχι μια εντελώς άκυρη μέρα.
Βέβαια δεν σκέφτηκα ότι “ξεκινάω” κάτι, όταν πάτησα το κουμπί για να ανεβάσω το πρώτο μου μήνυμα εκείνη τη μέρα, γιατί πολύ απλά δεν ήταν το πρώτο μου ποστάρισμα στα social media.
Γενικά η έμπνευση έρχεται σε ανείπωπτη στιγμή.
Έτσι κι εκείνη τη μέρα, απλά μου ήρθε όρεξη να γράψω κάτι, να μοιραστώ κάτι στην άβυσσο των κοινωνικών δικτύων, όπως το έκανα περιστασιακά εδώ κι εκεί.
Απλά έτυχε να μου αρέσει η ταχύτητα με την οποία μοιράστηκα μερικές σκέψεις και στο τέλος της μέρας μου πέρασε από το μυαλό, “χμ, για δες, ας το δοκιμάσουμε κι αύριο”. Και κόλλησα!
Δεν ήταν δηλαδή ότι με πίεσα να βγω από το comfort zone μου. Συνέβη εντελώς αυθόρμητα μια Κυριακή, που απλά δεν ήταν μια τυχαία Κυριακή.
Τα social media με κέρδισαν αντί να γράφω στο blog μου
Πάντα ήθελα να γράφω πιο συχνά, όπου κι αν ήταν αυτό. Οπότε τα κοινωνικά δίκτυα ήταν για μένα ο προορισμός όπου θα μπορούσα να μοιραστώ κάτι γρήγορα.
Να γράψω κάτι και να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο αμέσως.
Βέβαια τα social media είναι rented land όπως λέμε. Ποτέ δεν ξέρεις αν κάποτε θα σου τραβήξουν την πρίζα κι όλος ο κόπος σου πάει χαμένος.
Με αυτό το σκεπτικό, ο στόχος μου ήταν να γράφω στη δικιά μου, προσωπική ιστοσελίδα. Όμως εκεί δεν ήθελα να γράψω ένα απλό κείμενο, μια παράγραφο, μια σκέψη που μου κατέβηκε στο άσχετο.
Ήθελα να βάλω εικόνες, ννα διαλέξω πιασάρικες επικεφαλίδες, να το κάνω πιο SEO-friendly, να βάλω links και να μορφοποιήσω το κείμενο με bold και italics.
Οπότε όλο αυτό με σταματούσε από το να μοιραστώ μια σκέψη που είχα. Ήθελα να είναι τέλειο, ή έστω να μην είναι κάτι τόσο πρόχειρο, όσο είναι ένα post στο X ή στο Threads.
Σε αυτά τα μέσα μπορούσα να γράψω ακόμα και μια πρόταση και να τη στείλω στο ίντερνετ. Στο blog μου αυτό ήταν αδύνατο. Ή τουλάχιστον εμένα δε μου άρεσε, γιατι ναι, φυσικά θα μπορούσα να γράψω ένα κείμενο με μια πρόταση μόνο.
Αλλά δε θα ήμουν ευχαριστημένος να καταλήξω με ένα blog που θα ήταν γεμάτο με μίνι-άρθρα.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός
Ήδη από την πρώτη μέρα μοιράστηκα πέντα σκέψεις μου, πέντε ιδέες που είχα σε X και Threads. Και ήταν φανταστικό!
Κάθε φορά που ολοκλήρωνα μία, έλεγα στον εαυτό μου: “είδες, δεν ήταν δύσκολο, πάμε στην επόμενη”.
Ένιωσα τρομερή απελευθέρωση να βλέπω να μετατρέπω όλες τις ιδέες που είχα αποθηκεύσει ως drafts, ως πρόχειρα όλα τα προηγούμενα χρόνια. Με πάνω από 400 σκέψεις να περιμένουν να δημοσιευθούν, ήξερα ότι δεν μου έλειπαν οι ιδέες για να δημιουργήσω περιεχόμενο, όπως λέμε.
Το πρόβλημά μου ήταν ότι το σκεφτόμουν τόσο πολύ πώς να τις μοιραστώ, γιατί να το κάνω και ποιος θα ήταν ο ιδανικός, πιο efficient τρόπος να το κάνω, ώστε να εκμεταλλευτώ την κάθε λεπτομέρεια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην είμαι ποτέ συνεπής στο να γράφω online και να μοιράζομαι σποραδικά ιδέες, που πραγματικά δεν μπορούσα να κρατήσω μέσα μου.
Στο τέλος εκείνης της πρώτης μέρας θυμάμαι που καθόμουν και κοίταζα περήφανος τις 5 δημοσιεύσεις μου.
Και τότε έκανα κάτι πρωτόγνωρο για μένα.
Ξεκίνησα να προγραμματίζω τα ποσταρίσματα της επόμενης μέρας!
Αυτό και μόνο πίστευα ότι θα ήταν αρκετό για να συνεχίσω αυτό που άρχισα. Θα ήταν κρίμα να μην επιμείνω, τώρα που είχα βρει κάτι να μου δουλεύει.
Οι ιδέες μου δεν έφταναν αρκετά μακρυά
Έχοντας πάρει το κολλάει, ανεβάζοντας καθημερινά τις ιδέες μου σε X και Threads, είχα πλέον το χρόνο να εντάξω κι άλλες πλατφόρμες κοινωνικών δικτύων στο workflow μου.
Εκεί δηλαδή που μου έπαιρνε πες 1 ώρα να προετοιμάσω και να προγραμματίσω 6 δημοσιεύσεις μέσα στη μέρα, τώρα μου έπαιρνε το μισό κι έτσι ήθελα αυτόν τον κερδισμένο χρόνο να τον αξιοποιήσω, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο την «ένταση της φωνής μου».
Το ερώτημα τώρα ήταν ένα:
Ποια ήταν η πλατφόρμα με το μεγαλύτερο leverage;
Ξεκάθαρα, το YouTube.
Αλλά το YouTube είναι πολύ περισσότερο στοχευμένο σε βίντεο, παρά σε κείμενο. Τη στιγμή όμως που είναι μαζί με το blog μου, οι δύο πυρήνες για οτιδήποτε δημιουργώ στο ίντερνετ, ήθελα να το αξιοποιήσω όσο περισσότερο γίνεται.
Οπότε πρώτα ξεκίνησα να κάνω cross-post στο YouTube οτιδήποτε μοίραζα στις άλλες πλατφόρμες που είχε όμως εικόνα. Πλέον το κανάλι μου στο YouTube θα είχε καθημερινό περιεχόμενο σε μορφή posts, θα είχε shorts, θα είχε και long-form περιεχόμενο, όπως podcast, vlogs και μίνι-ντοκυμαντέρ στο ξένο μου κανάλι.
Τζιμ Μακος
Α ναι, ξέχασα να αναφέρω ότι οτιδήποτε δημιουργώ στα ελληνικά κανάλια μου, το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο ανεβάζω και στα αγγλικά! Αλλά αυτό είναι κάτι που θα πούμε σε επόμενο επεισόδιο.
Το επόμενο που πρόσθεσα στο crossposting workflow μου ήταν το Facebook όπου με ακολουθούν αρκετοί, το Instagram και τέλος το TikTok. Όμως εκείνα είναι πιο περισσότερο κανάλια που θα ανεβάσω repurposing περιεχόμενο, κομμάτια από περιεχόμενο δηλαδή που έχω ανεβάσει αλλού. Οι αυθεντικές μου σκέψεις, εκεί που ξεκινάω πάντα να γράφω τις ιδέες μου εξαρχής είναι το X και το Threads, αφού είναι οι πλατφόρμες που είναι πιο στοχευμένες σε κείμενο.
Η χειρότερη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης
Όταν αποφάσισα να μοιράζω τα YouTube shorts σαν reels στο Instagram και στο TikTok, ήξερα ότι θα ήταν αρκετή επιπλέον δουλειά.