Σήμερα στον ελεύθερό μου χρόνο είπα να διηγηθώ την ιστορία που περίμενα 2 δέματα από το Temu την προηγούμενη εβδομάδα και το ένα… χάθηκε!
Ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε, και γενικά δεν περίμενα ποτέ να είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο, με δεδομένο ότι η πορεία των δεμάτων καταγράφεται με λεπτομέρεια. Έτσι, όταν επισκέφθηκα το χώρο με τα ντουλαπάκια της συνεργαζόμενης εταιρίας courier για την παραλαβή του δέματος στο πρωινό μου περπάτημα, ήμουν σίγουρος ότι δε θα έφευγα με άδεια χέρια.
Είναι λοιπόν Κυριακή πρωί, ησυχία στο δρόμο, δεν κυκλοφορεί κανείς κι εγώ μπαίνω στο χώρο με τα ντουλαπάκια, από όπου μόλις πριν 2 μέρες είχα πάρει το πρώτο πακέτο της παραγγελίας μου από το Temu.
Πληκτρολογώ τον κωδικό και ανοίγει το ντουλαπάκι με το δέμα που περιμένω. Έχοντας πάρει αρκετά δέματα με αυτόν τον τρόπο, πλησιάζω το ανοιχτό ντουλαπάκι εντελώς μηχανικά, κοιτάζοντας το κινητό μου τηλέφωνο χωρίς να δίνω πολλή σημασία.
Βάζω το χέρι στο ντουλαπάκι, γνωρίζοντας κιόλας ότι το δέμα θα είναι αρκετά μικρό, ώστε να το κρατήσω με ένα χέρι.
Κι όσο έχω την προσοχή μου στο κινητό τηλέφωνο, το χέρι μου δεν πιάνει τίποτα. Βάζω πιο βαθειά το χέρι και προς έκπληξή μου πάλι δεν πιάνω τίποτα!
Τότε είναι που παίρνω πρώτη φορά το βλέμμα μου από το τηλέφωνο για να δω ότι το ντουλαπάκι είναι εντελώς άδειο!
Δεν το πιστεύω, πώς μπορεί να συμβεί αυτό;
Μάλιστα, όσο κοιτάζω με απορία το ντουλαπάκι, ξεκινάει να σφυρίζει κιόλας το μηχάνημα, ειδοποιώντας μάλλον ότι έχω ξεχάσει ανοιχτό το πορτάκι.
Αφού περνάνε 1002 σκέψεις από το μυαλό μου, βγάζω τρεις φωτογραφίες με ανοιχτό το ντουλαπάκι, ώστε να έχω αποδείξεις ότι όντως δεν βρήκα τίποτα, γνωρίζοντας ότι θα έπρεπε να επικοινωνήσω με την εταιρία courier.
Κλείνω το ντουλαπάκι κοιτάζοντας γύρω μου μήπως παραέπεσε τίποτα το δέμα όπως άνοιγα και ξεκινάω να φύγω.
Όμως μου περνάει μια δεύτερη σκέψη μήπως έβαλα λάθος κωδικό. Μήπως έβαλα ένα νούμερο διαφορετικό και σαν να έπαιξα τζόκερ, πέτυχα τον κωδικό εντελώς τυχαία ενός άλλου δέματος.
Επιστρέφω λοιπόν, στην οθόνη και πληκτρολογώ τον κωδικό, αυτή τη φορά με καρφωμένα μάτια για να είμαι σίγουρος ότι τα κάνω όλα σωστά.
Φυσικά, ανοίγει το ίδιο ντουλαπάκι, κι αφού βεβαιώνομαι ότι πάλι δεν υπάρχει τίποτα, θαρρείς και έγινε κανένα μαγικό τη δεύτερη φορά, απομακρύνομαι από την αίθουσα με τα lockers και ξεκινάω να στείλω email στην εταιρία courier, όσο επιστρέφω προς το σπίτι.
Τι με έκανε να τη διηγηθώ τώρα την ιστορία αυτή
Υπάρχουν δύο λόγοι που με έκανε να θυμάμαι ακόμα την ιστορία αυτή και να θέλω να την αφηγηθώ τώρα.
Πρώτον, ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε να περιμένω ένα δέμα σε ντουλαπάκι εξωτερικού χώρου και να γίνει κάτι λάθος. Περίμενα ότι δεν μπορεί να πάει τίποτα στραβά και είναι κι ο κύριος λόγος που προτιμώ να παραλαμβάνω παραγγελίες με αυτόν τον τρόπο, αντί να τα περιμένω σπίτι.
Ο δεύτερος είναι γιατί η συγκεκριμένη ιστορία είναι η ιστορία που είχε την μεγαλύτερη απήχηση στα κοινωνικά δίκτυα όταν τη μοιράστηκα εκείνες τις μέρες.